Аповесць В. Быкава Аблава як выкрыццё нечалавечай палiтыкi сталiнiзму
Аповесць В. Быкава Аблава як выкрыццё нечалавечай палiтыкi сталiнiзму
Васiль Быкаў — пiсьменнiк-грамадзянiн, сумленны чалавек, латрыёт. Аб гэтым можяа ўпэўнена сказаць, чытагочы яго творы. Сам па сабе такi вывад узнiкае, калi знаёмiшся з яго аповесцю «Аблава». Мэта гэтага твора, на мой погляд, — выкрыць ганебную, нечалавечую па-лiтыку Сталiна i яго прыблiжаных ў адносi-нах да жыхароў вёскi, паказаць, як лёгка ў ча-лавечым грамадстве могуць узнiкнуць звярыныя адносiны, калi кiраўнiк гэтага грамадства страцiў чалавечае аблiчча.
быў парабкам, гнуў спiну на гаспадара. 3 прыходам савецкай ула-ды з'явiлася надзея атрымаць уласны кавалак зямлi. Хутка гэта надзея спраўдзiлася, у Хве-дара сапраўды з'явiлася свая зямля. Хведар ра-зумеў, што гэтым ен абавязаны савецкай ула-дзе i быў удзячны ей. Прымушаць працаваць гэтага чалавека не трэба было: праца на ўлас-най зямлi прыносiла толькi асалоду i радасць. Нiбы адчуваючы, што да яе адносяцца беражлi-ва i з павагаю, зямля адказвала тым жа: давала багаты ўраджан.
Падрасталi ў Хведара дзецi — старэйшы Мiколка i маленькая Волечка, добрай i спагад-лiвай была жонкаГануля. Здавалася б, толькi жыць ды радавацца.
высланы далёка на поўнач. Чаго толькi не давялося перажыць гэ-таму сумленнаму чалавеку: расстанне з Бацькаў-шчынай, з роднымi людзьмi, смерць дачушкi, жонкi...
Пасля смерцi родных жаданне вярнуцца на радзiму стала нястрымным, i, дзякуючы ней-маверным намаганням, Хведар ажыццяўляе сваю задуму. Але тое, што чакае гэтага гарот-нага чалавека ў родных мясцiнах, не ўкладва ецца ў галаве. Яго, як небяспечнага звера, ло-вяць землякi, i ўперадзе ўсiх — сын Мiколка.
Гэтым эпiзодам Быкаў паказвае, наколькi жахлiвай i бесчалавечнай была тагачасная сiстэма, калi так проста сын мог навесцi дула пiсталета на роднага бацьку. Разам з тым аў-тар усхваляе бацькоўскiя пачуццi Хведара, яго дабрыню i чалавечнасдь. I ў гэтай нялюдскай сiтуацыi ён знаходзiць апраўдаыне свайму дзiцяцi: «Бедны Мiколка!.. I яму во лезцi сюды! Мусiць, аднак, не ад салодкай жызнii»
Час сталiнiзму даўно мiнуў. Але мы не павiн-ны нiколi забываць, што сярод мiльёнаў знiдгча-ных болыыасць былi простыя сяляне, падобныя да Хведара Роўбы. Не павiнны забываць, каб той жудасны час нiколi не паўтарыўся.
|
